“Ik merkte dat ik mezelf ook aan het verliezen was”

Ilona H. Cuperus, haar heit kreeg op zijn 67ste de diagnose Alzheimer
“Ik merkte dat ik mezelf ook aan het verliezen was”

Ilona was op wereldreis, toen ze een appje van haar mem kreeg of ze kon bellen. “Dan weet je meteen dat er iets aan de hand is.” Dat was dan ook het geval. “Mijn heit had de diagnose Alzheimer gekregen. We hadden wel een vermoeden dat er iets met hem aan de hand was, maar niet dat het Alzheimer kon zijn. Het bleek al drie jaar aan de gang te zijn. Na het laten bezinken ben ik gaan googlen om te leren wat dit voor ons zou kunnen betekenen.”


Corona was uitgebroken in de wereld, Ilona kon net op tijd met een repatriëringsvlucht terug naar Nederland vanuit India. “Ik ben toen weer bij mijn heit en mem gaan wonen. Samen ontdekten we wat het allemaal inhield, wat je kunt doen en wat het voor je betekent. Door corona was dat een lastige tijd, we konden niet overal heen met heit om hulp te zoeken.” Toen alle zorgtaken eenmaal op gang waren, kwam Ilona aan haarzelf toe. “Ik merkte dat ik mezelf ook aan het verliezen was, en daarvoor hulp nodig had. Ik ben lotgenoten gaan zoeken, dat heeft me enorm geholpen. Daarnaast praat ik inmiddels graag over onze situatie. Als iemand daar herkenning uit kan halen en ik daarmee kan helpen, dan is dat voor mij al zoveel winst.”


Alzheimer zit in kleine dingen, weet Ilona. “Had laatst een lekke band en normaal gesproken zou heit deze dan voor mij plakken. Het besef dat dat nu niet meer kan, ondanks dat hij er nog wel is, is hard. Ik heb geleerd dat dat ook een vorm van rouwen is. Gelukkig is heit zelf erg van ‘het is wat het is’. Met elkaar maken we er het beste van. Voorlopig ga ik niet meer op wereldreis, maar maak ik belangrijke herinneringen thuis.”

Ilona vertelt op het symposium ‘Omgaan met dementie’ haar verhaal. Woensdag 5 juli 19.00 uur, Bonifatiuskapel Dokkum,  klik hier voor aanmelden.